Historisch Museum

Cees Boersma begint in 1960 als leerling-verpleger op ‘Wolfheze’ en houdt zich vanaf 1966 bezig met het verzamelen van materiaal over het Psychiatrisch Ziekenhuis Wolfheze. Hij verzamelt alles wat hij maar te pakken kan krijgen en bewaart alles in een kast in Boszicht. In die tijd werken er ook nog medewerkers die de beginjaren hebben meegemaakt en hem daarover verhalen kunnen vertellen. De kast in Boszicht wordt echter spoedig te klein en hij krijgt drie kleine kamertjes in Avondrust tot zijn beschikking. Zijn hobby krijgt steeds meer bekendheid in het ziekenhuis en veel collega’s sturen hem spullen toe die ze bij het opruimen en schoonmaken tegenkomen. In de jaren zeventig verzoekt Directeur Oosterlee hem het officiële archief van ‘Wolfheze’ te beheren en uit te breiden en in die tijd komt ook voor de eerste keer de oude ziekenbarak in beeld, waar Cees een mooie museumruimte in ziet. In 1989 krijgt hij deze locatie tenslotte.

Al in de eerste fase van de bouw van het “Krankzinnigengesticht Wolfhezen” in 1907 verrijst aan de Ringlaan de Ziekenbarak. De Ringlaan begint bij de Ingang op de hoek van de Heelsumseweg en de Parallelweg en dankt zijn naam aan het feit dat het de laan is die de buitenste ring vormt van de wegen op het terrein. De Ziekenbarak is het meest zuidelijk (en daardoor geïsoleerd) gelegen gebouw van de Stichting en ligt recht onder de zogenaamde Centrale As. De Centrale As loopt precies van noord naar zuid en wordt gevormd door de gebouwen: Administratie, Kerk, Keuken, Watertoren en Linnenkamer. In 1926 komt daar, als meest noordelijk gebouw, het Paviljoen Sonneheerdt voor de vooropleiding van jonge zusters bij. De gebouwen op deze Centrale As zijn nu ‘gemeentelijk monument’, met uitzondering van de Linnenkamer omdat dit gebouw niet meer bestaat. De Keuken is nu Vrijetijdsgebouw De Vlinder.

Er loopt lange tijd een denkbeeldige lijn over het terrein. Aan de dorpskant zitten de manlijke en aan de andere kant de vrouwelijke patiënten. De mannen worden verpleegd door broeders, de vrouwen door zusters. De scheidingslijn loopt tot 1945 over het terrein en loopt dwars door de Ziekenbarak, een barak voor besmettelijke ziekten zoals vliegende tering (tbc) en rode hond. Net als het hele terrein is deze barak dus ook strikt gescheiden voor mannen en vrouwen. Die strikte scheiding vloeit voort uit het sterk christelijke karakter van het ziekenhuis.